Var Olmak

 


Var olmak


Gecenin soğuğunda sabaha kadar mehtabı seyredebilirdi. Parmakları toprak içindeydi. Zambak kokularını da alabiliyordu.

-          Artık bırakmalısın, dedi mezarın öteki tarafındaki ses. O hala bakmaya devam etti. Mehtabı değil beni bırakmalısın, dedi yine aynı ince ses.

-          Hayır, bırakamam, çok güzel. Hem söz vermiştim sana.

-          Ne söz verdin, diye sordu sesin sahibi kadın.

-          Mehtaba her baktığımda seni hatırlayacağım dedim.

-          Ama bu sözü bana yıllar evvel verdin, unutamadın mı?

-          Unutmak mümkün değil ama alıştım.

-          Peki, o geceyi hatırlıyor musun?

-          Evet. Ellerim ellerinde, gözlerin gözlerimdeydi.

-          Ve ben sonra?

-          Melek oldun.

-          Melek mi? Teşekkür ederim dedi kadın gülümseyerek. Saçları hala o günkü gibiydi. Kıvırcık… Yüzüme bakmayacak mısın, diye ekledi kıvırcık.

-          Bakamam, yaptığımdan utanıyorum.

-          Sen kötü bir şey yapmadın ki, yalnızca arabayı sen kullanıyordun.

-          En zor olanı da o değil mi zaten?

-          Hala gözlerime bakamıyorsun? Ama senin suçun değildi. Seni hiçbir zaman suçlamadım.

-          O zaman neden hala hayatta değilken benimle konuşuyorsun, diye sordu genç adam. Bu kez gözlerine baktı ancak kadını göremedi. Elini hiç topraktan ayırmadı, veda edeni görmek umuduyla hep mehtaba baktı ve dedi:

“Var olmamak senin hakikatin ise ben olmayışını da seviyorum.”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bakış Açısı - 2.Bölüm

Resim
  2. Bölüm - O.     Evden kopuk bir hayatı vardı. Kaç tane okul değiştirdiğini, kaç yurtta kaldığını, kaç il değiştirdiğini bilmiyordu. Dışarıdan görenler onu serseri olarak tanırdı. Şimdiye kadar yaşamış olduğu hayatında hep ailesi için çabalamıştı. Babasından uzaktı belki ama annesine çok saygı duyardı. Kadınların bir ailede sadece çalışan olarak değil bir neşe kaynağı olduğu düşüncesine kapılırdı annesini görünce. Ablasına ise her şeyi anlatırdı. Çoğu kez içine attıklarını kendi havuzunda öylece bekletirdi. Hiç ortaya çıkmayacak şekilde hep turşusunu kurardı. Kısa saçları, hayatı uzun değil de kısa yaşamayı sevdiğini anlatırdı. Küpe takmaz, bilekleri bileklik dolu olurdu. Okulunu çok severdi. Bir türlü bitmek bilmeyen okulda tatilin ipini çekerdi.   Yaz tatilinin ilk ayında eve dönen Şeyma, annesinin hastalığını öğrendi. Hüznünü her zamanki gibi içine attı. Ama bu kalbine kolay sığacak bir acı değildi. Hep annesinin yanında oldu. Desteğini, annesinin has...
Görüntüle

Pişmanlığın Tarifi (Tirat)

Resim
  Bu gece burada bir kişi ölecek ya sen ya da ben. Bu gece buradan bir ceset çıkacak belki soğuk belki de kızgın alevlerle, O gece olduğu gibi ya kederli ya da sevinçli ama şaibeli, Bu gece burada bir kişi olacak yaşayan ve var olan.   Bu gece burada bir kişi ölecek ya sen ya da ben. Ya sen silip beni gideceksin ya da ben unutup seni sahnede kalacağım. Yine her zamanki gibi beni oradan seyredeceksin, oturma sıralarının arasından kimsenin yüzünü fark etmediğim koltuklardan bana bakacaksın. Ama bana baktığını göremeyeceğim çünkü bakmak ile görmek arasındaki ince çizgiyi hala göremedim. Ben hala sahnede kalacağım da sen ne yapacaksın, ben söyleyeyim yine o koltukta oturacaksın; ilk önce yönetmenlik yaparsın sonra kimse senin bilmiş sözlerini dinlemeyince seyirci olarak kalacaksın. Bu gece buradan bir ceset çıkacak belki soğuk belki de kızgın alevlerle, sen bu terk etme konusunda yeni değilsin anladığım kadarıyla. Pek sakin, pek soğukkanlı davrandın belli. Ama soğukluğ...
Görüntüle

Bekleyiş

Resim
  Bekleyiş Dündendi razılığım, Yoncaları toparlamıştım. Gökyüzündeki sarılık gitmişken, dedim. Mehtabı selamlayayım.   Yoktu, habersizdim ondan. Hangi yıldıza sorayım? Açıkçası alınmıştım. Halbuki onu beklemiştim.
Görüntüle