Zühre'ye

  2. Bölüm - O.     Evden kopuk bir hayatı vardı. Kaç tane okul değiştirdiğini, kaç yurtta kaldığını, kaç il değiştirdiğini bilmiyordu. Dışarıdan görenler onu serseri olarak tanırdı. Şimdiye kadar yaşamış olduğu hayatında hep ailesi için çabalamıştı. Babasından uzaktı belki ama annesine çok saygı duyardı. Kadınların bir ailede sadece çalışan olarak değil bir neşe kaynağı olduğu düşüncesine kapılırdı annesini görünce. Ablasına ise her şeyi anlatırdı. Çoğu kez içine attıklarını kendi havuzunda öylece bekletirdi. Hiç ortaya çıkmayacak şekilde hep turşusunu kurardı. Kısa saçları, hayatı uzun değil de kısa yaşamayı sevdiğini anlatırdı. Küpe takmaz, bilekleri bileklik dolu olurdu. Okulunu çok severdi. Bir türlü bitmek bilmeyen okulda tatilin ipini çekerdi.   Yaz tatilinin ilk ayında eve dönen Şeyma, annesinin hastalığını öğrendi. Hüznünü her zamanki gibi içine attı. Ama bu kalbine kolay sığacak bir acı değildi. Hep annesinin yanında oldu. Desteğini, annesinin has...

      Sıcak bir Mart günüydü. Karşı apartmanın duvarlarından yansıyan güneş yüzüne vuruyordu. Belki bir umut karşısındaki pencerelere baktı. Bir aile, bir televizyon, bir neşe kaynağı aradı gözleri. Durgun ifadeyle dudaklarını kapatmış, fazla konuşmayan ama şarkı söylemekten keyif alan birisiydi. En azından eskiden… Aklına gelen ilk şey bu güzel havada neden herkes gibi dışarıda olmadığıydı. Sebebini sordu kendisine: -           Neden evdeyim? -           Ne yapacaksın ki dışarıda, diye bir cevap geldi kafasının içinden. -           Tam olarak neden dışarıda olmadığımı merak ediyorum açıkçası. -           Hiç kimsen yok. -           Ne demek bu şimdi? -           Şundan bahsediyorum, diyel...