Ara

1. Bölüm “Yalanlar bizi nereye götürür, Hâkim Bey?” dedi, Charlotte. Tüm salon heyecanla kararını beklemekteydi, tek bir fısıltı dahi duyulmadı. Cuma gününün yorgunluğu herkesin yüzünden okunuyordu. Oturanların hareketleriyle gıcırdayan oturma sıraları bile ayak uydurdu bu sessizliğe. İzleyenler tarafından tahta parmaklıklar önünde kolayca ayırt edilemeyen kâtip, kürsünün önünde elleri hazır bekliyordu. Hâkim konuşunca hâkimin kelimelerini hızla yazacaktı. Hâkim, “Anlaşıldı” der gibi başını yarım santimlik de olsa aşağıya indirdi. Yardımcılarına dönerek kararını iletti. Mahkeme salonundaki herkes, yüksek sesi duyunca birden ayaklandı: “Karar!”. Avukat Hanımdan sonra son söz hakimindi: - Sanığın nefsi müdafaa hakkıyla ve hafifletilmiş sebepler göz önünde bulundurularak 1 yıl hapsine karar verilmiştir. Celse kapanmıştır, dedi. Konuklar, son söz bitince birbirine bakarak hafif de olsa sevinmişlerdi. Bu karar onlar için pekâlâ beklenir bir karardı. Avukat Hanım müvekkili Sam’...

Görüntüle

Savaş, Ne Uğruna?

Eylül 06, 2023

1.Bölüm – Benim kardeşim, benim sorumluluğum. Cesaret, o yıllarda bazıları için yüce bir tanrının vergisi, bazıları içinse düşünmeden hareket eden insanların gereksiz çabalarıydı. Onlar için delilik ve dahilik arasındaki sınırı sadece bu çizgi belirlerdi. Esaret ise cesaretin sonucu olmalıydı. Bu topraklarda esaretin bedeli, cesaretli kişilerin onurlarıydı. Meyonia için cesaret daha çok hayatta kalma çabasıydı. Yirmi iki yaz gören bir kadın olmasına rağmen köydeki tüm erkeklerden daha iyi kılıç kullanır, daha güçlü ok atardı. Avlanmak, onun için bir tutkuydu. Ne de olsa babası yetiştirmişti onu. Kardeşinin doğumu esnasında ölen annesi, şefkat nedir gösteremedi ona. Bundan dolayı kardeşine bakmak onun göreviydi, ona doğduğundan beri göz kulak olurdu. Babası Loes, uzun yıllar evlatlarının annesi Artemisia için yas tuttu. Sart Nehrinin en sığ bölgesine gidip tan yeri ağarıncaya kadar ağlardı. Belki de nehir bu yüzden coşkun seller gibi akıyordu. Gençliğinden itibaren savaş...

Görüntüle

Tam, Yarım, Çeyrek.

Eylül 06, 2023

Sıcak bir Mart günüydü. Karşı apartmanın duvarlarından yansıyan güneş yüzüne vuruyordu. Belki bir umut karşısındaki pencerelere baktı. Bir aile, bir televizyon, bir neşe kaynağı aradı gözleri. Durgun ifadeyle dudaklarını kapatmış, fazla konuşmayan ama şarkı söylemekten keyif alan birisiydi. En azından eskiden… Aklına gelen ilk şey bu güzel havada neden herkes gibi dışarıda olmadığıydı. Sebebini sordu kendisine: - Neden evdeyim? - Ne yapacaksın ki dışarıda, diye bir cevap geldi kafasının içinden. - Tam olarak neden dışarıda olmadığımı merak ediyorum açıkçası. - Hiç kimsen yok. - Ne demek bu şimdi? - Şundan bahsediyorum, diyel...

Görüntüle