Zühre'ye

  Son Bölüm Kroisos, sarayının büyük bahçesinde elleri önden bağlı bir şekilde ölümü bekliyordu. Sahip olduğu her şey, ellerinden kayarken gözyaşlarını tutamadı. Bedelinin ne kadar ağır olduğunu anladı şavaşın. Başı yerde, sessizce ağlıyordu. Ama korkmuyordu, sadece üzgündü. Onun için hazırlanan ateşin hazırlanmasını bekliyordu. Ayakta duran düşman askerleri zafer çığlıklarını eksik etmiyordu. Sardes şehri talan edilmişti, Kroisos’un serveti her tarafa saçılıyordu. Şehirde yükselen ateşler, birazdan yanacak olan Kralın ölüm ateşini bastırıyordu. Zengin kralın muhteşem sarayı ateşlerin gölgesindeydi. Kralın duyduğu Perslerin zafer naraları değildi, o halkının çığlıklarını ve geçmişte ölen oğlunun sesini duyuyordu. Ölüm yaklaştıkça oğluna duyduğu hasret azalıyordu. Onun yanına gitmenin sevinci yoktu ama Solon’un dediklerini kulaklarında çınladıkça hüzün, ateş gibi tim vücudunu sarıyordu. Sonra ağlaması durdu, bulutların kapattığı güneşe doğru haykırdı: - Ah, Solon sen haklıymışsın...

  2. Bölüm Kral sıcak bir yaz günü yatağında dışardan mışıl mışıl uyurken görülse de rüyasında çok da iyi şeyler görmüyordu. Oğlu Atys’in bir mızrakla öldürüldüğünü görmüştü. Rüyasından hiddetle uyandı, içecek bir su aramadan yardımcına hemen oğlunun getirilmesini emir verdi. Ne olduğunu bile almayan Atys, bu kara gecede neyin ters gittiğini öğrenmek istedi. Kral babası, onu komutanlıktan alarak bir kızla evlenmek istediğini söyledi. Emire karşı çıkılacak gibi değildi. Endişeli baba oğlunu tek varisi olduğunu düşünerek onu korumaya almak istemişti. Birgün Atys ve Kralın yardımcısı, avlanırken bir yaban domuzunu köşeye kıstırdılar. Tam olarak hayvanı devirmek isteyen acemi yardımcı, Atys’i mızrakla yanlışlıkla öldürdü. Halbuki babası oğlunu, yardımcıya emanet etmişti. Yardımcısı Adrastos, Atys’in ölümü üzerine Kral Kroisos’un ayaklarına kapanarak kurban edilmesini istedi. Kroisos ise yaşlı gözlerini saklayarak: - Kendi ölümünü istemen benim için kafidir. Seni suçlamıyorum, dedi. ...

  1. Bölüm Hızlı yürüyen tahta ayakkabıların sesi, kehanetin merkezi Delphi tapınağının duvarlarında yankılanıyordu. Ardından gelen yığınla hazineler, altından, gümüşten dökülen kaplar, hayvanlar, servetler, değerli aksesuarlar, eşyalar yürüyen ayakların şanını gösteriyordu. Delphi’nin diğer kehanet merkezlerinin en kıymetlisi olduğunu öğrenen zengin Kral, anlaşılan servetinin bir kısmını buraya hediye edecekti. Bakalım gelecek neydi? - Söyle bana ey Kahin, kader nedir? Ön Asya’nın Kralı olabilir miyim sence? Savaşta galip çıkabilir miyim söyle, dedi göklere bakarak kazanacağına inanan Kral. Derin bir nefes aldıktan sonra büyük kahin öylece Krala baktı. Kralın gözü kahini görmüyordu bile. - Bu, kasırga gibi bir savaş olursa, Mezopotamya’dan gelen Emire saldırırsan şayet, büyük bir imparatorluk yıkılacak, dedi Kahin. - Demek yıkılacak ha, diye sorguladı, heyecandan yerinde duramadı Kroisos. Kazanacağını içten içe biliyordu. Boşuna mıydı o hediyeler ey Delphi? Kahin aldır...