Zühre'ye

  Bekleyiş Dündendi razılığım, Yoncaları toparlamıştım. Gökyüzündeki sarılık gitmişken, dedim. Mehtabı selamlayayım.   Yoktu, habersizdim ondan. Hangi yıldıza sorayım? Açıkçası alınmıştım. Halbuki onu beklemiştim.

  Var olmak Gecenin soğuğunda sabaha kadar mehtabı seyredebilirdi. Parmakları toprak içindeydi. Zambak kokularını da alabiliyordu. -           Artık bırakmalısın, dedi mezarın öteki tarafındaki ses. O hala bakmaya devam etti. Mehtabı değil beni bırakmalısın, dedi yine aynı ince ses. -           Hayır, bırakamam, çok güzel. Hem söz vermiştim sana. -           Ne söz verdin, diye sordu sesin sahibi kadın. -           Mehtaba her baktığımda seni hatırlayacağım dedim. -           Ama bu sözü bana yıllar evvel verdin, unutamadın mı? -           Unutmak mümkün değil ama alıştım. -           Peki, o geceyi hatırlıyor musun? -       ...