Tam, Yarım, Çeyrek.
Sıcak bir Mart günüydü. Karşı apartmanın duvarlarından yansıyan güneş yüzüne vuruyordu. Belki bir umut karşısındaki pencerelere baktı. Bir aile, bir televizyon, bir neşe kaynağı aradı gözleri. Durgun ifadeyle dudaklarını kapatmış, fazla konuşmayan ama şarkı söylemekten keyif alan birisiydi. En azından eskiden… Aklına gelen ilk şey bu güzel havada neden herkes gibi dışarıda olmadığıydı. Sebebini sordu kendisine: - Neden evdeyim? - Ne yapacaksın ki dışarıda, diye bir cevap geldi kafasının içinden. - Tam olarak neden dışarıda olmadığımı merak ediyorum açıkçası. - Hiç kimsen yok. - Ne demek bu şimdi? - Şundan bahsediyorum, diyel...