Zühre'ye

  Var olmak Gecenin soğuğunda sabaha kadar mehtabı seyredebilirdi. Parmakları toprak içindeydi. Zambak kokularını da alabiliyordu. -           Artık bırakmalısın, dedi mezarın öteki tarafındaki ses. O hala bakmaya devam etti. Mehtabı değil beni bırakmalısın, dedi yine aynı ince ses. -           Hayır, bırakamam, çok güzel. Hem söz vermiştim sana. -           Ne söz verdin, diye sordu sesin sahibi kadın. -           Mehtaba her baktığımda seni hatırlayacağım dedim. -           Ama bu sözü bana yıllar evvel verdin, unutamadın mı? -           Unutmak mümkün değil ama alıştım. -           Peki, o geceyi hatırlıyor musun? -       ...