Zühre'ye

  2. Bölüm - O.     Evden kopuk bir hayatı vardı. Kaç tane okul değiştirdiğini, kaç yurtta kaldığını, kaç il değiştirdiğini bilmiyordu. Dışarıdan görenler onu serseri olarak tanırdı. Şimdiye kadar yaşamış olduğu hayatında hep ailesi için çabalamıştı. Babasından uzaktı belki ama annesine çok saygı duyardı. Kadınların bir ailede sadece çalışan olarak değil bir neşe kaynağı olduğu düşüncesine kapılırdı annesini görünce. Ablasına ise her şeyi anlatırdı. Çoğu kez içine attıklarını kendi havuzunda öylece bekletirdi. Hiç ortaya çıkmayacak şekilde hep turşusunu kurardı. Kısa saçları, hayatı uzun değil de kısa yaşamayı sevdiğini anlatırdı. Küpe takmaz, bilekleri bileklik dolu olurdu. Okulunu çok severdi. Bir türlü bitmek bilmeyen okulda tatilin ipini çekerdi.   Yaz tatilinin ilk ayında eve dönen Şeyma, annesinin hastalığını öğrendi. Hüznünü her zamanki gibi içine attı. Ama bu kalbine kolay sığacak bir acı değildi. Hep annesinin yanında oldu. Desteğini, annesinin has...

  5.Bölüm – Kapıdaki düşman     …     Meyonia, denizden yükselen güneşe doğru baktı gözlerini kısarak.   -        -    Çok bilgesin, Priamos dedi. Ama geleceği hiçbir zaman göremezsin.   Meyonia son sözlerini söyleyip barakasının yolunu tuttu, arkasına bakmadan yürüyordu. Truva Kralı Priamos’un sözlerini aklına kazımıştı. Ancak bu sözler geçiciydi. Priamos ise şaşkınlıkla kızın gidişini izliyordu. Herhangi bir krala özgüvenli sözleri söyleyip hiçbir şey olmamış gibi çekip giden bir kadın görmüştü hayatında ilk kez Priamos. Ama Paris, Sparta’dan Helen’i kaçırdıktan sonra kadınlara olan saygısı daha da artmıştı. Savaş, bir leopar gibi sessiz adımlarla geliyordu.   Truva’da savaş hazırlıkları devam ediyordu. Diğer kentlerden gelenler her konuda onlara yardımcı oluyordu. Kent meydanında artık tüm Anadolu’ya ait her şey görülebiliyordu. İnsanlar birbiriyle kaynaşmış, kültürler meydanda birbirlerine ...

  ESİR Ertesinin zamanı geldi, imkansız. Günler adeta yaz esintisi.   Esir zaten güllerim, incelerde Gazeteler asi, yardakçıları eşkıya.   Eğer zordaysa garip insanlar. Gelsinler, açık yaldızlarım ebedi.   Efkarlı zahir, gelmedi isyankar. Gecenin alnında yıldızlara esnaf.   Ekiyordur zaaflarını gönlüne içtenlikle. Galiba amaçsız yürüyordu, eğinik.   Ensemde zarlar geziniyor, inatla. Gelen ani yazgı, ezbere.   “Ey zat“. Gürlesem, insafsız. Gammazlar anında yakın Eşref’e.   Eskiden zaten, gürz isteyen. Gayrı aksırır, yürüyemez, esner.   Evvela zürriyeti galip ilelebet. Gitsin anlatır yüreğindekileri, etek.   Ekşi, zokaya geldi inanmaz. Gecekondusu alevlerle yanar, ezilmez.   Elekten zıplasa, geçemez iğneden. Gıcırdar askısı yapamaz eğitilmeden.