Zühre'ye

  TANIM   A: A dostum hoş geldin, nasılsın? (Kahve içerken seslenir) B: Selam, naber? A: İyidir, oturuyoruz öyle, sohbet muhabbet. B: Güzel, Allah muhabbetinizi arttırsın. A: Eyvallah, otur şöyle ben sana bir kahve söyleyeyim. B: Sağ olasın. (Otururken) A: Aklıma gelmişken abi sana bir soru soracağım, biz işin içinden çıkamadık. Daha doğrusu istediğimiz cevabı bulamadık. B: Allah Allah, neymiş ki bu? A: Abi şöyle, gerçek aşk nedir sence? B: Gerçek aşk nedir? Hmmm. A: Aynen öyle abi. B: Benim aklıma gelen ilk şey, onun aklından hiç çıkmaması. A: Nasıl yani abi, biraz açar mısın? B: Tabii. Bir kadınla tanıştığın zaman aklına gelen odur, misal ismi Eda olsun. (Birbirlerine bakarlar.) O kadını gördüğünde gözlerinde Eda’yı ararsın. Ona o, Eda’ymış gibi soru sorarsın. Sanki Eda’nın cevap vermesini istersin. Ellerini tuttuğunda onun ellerini Eda’nın elleri sanırsın. Saçlarını Eda’ymış gibi okşarsın. Eline hep o kıvırcık saçları gelsin istersin. Eda gib...

  Karayip Korsanları'ndan   - Az önce kamaramda dinleniyordum. Dışarıda bir ses duydum. Direğin önünde adamlar gemiyi ele geçirmişler. Neler oluyor ikinci kaptan? - İsyan efendim. - Seni iyi duyamadım? - İsyan. - İsyan, demek isyan. İsyancıların sonu nedir bilirsiniz, onlara ne olur bilirsiniz. İsyancılar asılır.

  Son Bölüm Kroisos, sarayının büyük bahçesinde elleri önden bağlı bir şekilde ölümü bekliyordu. Sahip olduğu her şey, ellerinden kayarken gözyaşlarını tutamadı. Bedelinin ne kadar ağır olduğunu anladı şavaşın. Başı yerde, sessizce ağlıyordu. Ama korkmuyordu, sadece üzgündü. Onun için hazırlanan ateşin hazırlanmasını bekliyordu. Ayakta duran düşman askerleri zafer çığlıklarını eksik etmiyordu. Sardes şehri talan edilmişti, Kroisos’un serveti her tarafa saçılıyordu. Şehirde yükselen ateşler, birazdan yanacak olan Kralın ölüm ateşini bastırıyordu. Zengin kralın muhteşem sarayı ateşlerin gölgesindeydi. Kralın duyduğu Perslerin zafer naraları değildi, o halkının çığlıklarını ve geçmişte ölen oğlunun sesini duyuyordu. Ölüm yaklaştıkça oğluna duyduğu hasret azalıyordu. Onun yanına gitmenin sevinci yoktu ama Solon’un dediklerini kulaklarında çınladıkça hüzün, ateş gibi tim vücudunu sarıyordu. Sonra ağlaması durdu, bulutların kapattığı güneşe doğru haykırdı: - Ah, Solon sen haklıymışsın...